Waarom is de bevoorrechte kaste van elk land, ongeacht de staatsstructuur, geïnteresseerd in de status Quo met betrekking tot de staatsnormen voor onderwijs?
Omdat het Staatsonderwijssysteem is ontworpen om het leerproces na te bootsen, het is niet gericht op een adequate kennis van de realiteit van het leven, het wordt de praktijk van het aangaan van intellectueel psychotisme door middel van intellectueel geweld.
Kinderen worden gedwongen om zo Abstract mogelijk te studeren - dat wil zeggen, academische fundamentele wetenschap, om het infantiele te reproduceren, en dus afhankelijk van de staat, zogenaamde structuralistische wetenschappers, die een betrouwbare Verkiezingsreserve bieden voor de bevoorrechte kaste.
En degenen die buitenstaanders en op de lagere school zijn gebleven, gaan over op beroepsopleiding in werkende beroepen, sluiten zich aan bij de arbeidersklasse en worden ook een betrouwbare Verkiezingsreserve, omdat de eigenaren van de arbeidsmarkt leden zijn van het Staatsbureaucratische apparaat of hun familieleden en vrienden.
Degenen die een neurotische reactie van verzet hebben tegen dit ritueel van verbijstering en pesten, in de context van de kennis van de realiteit van het leven.
Ze voegen zich bij de gelederen van totale binnenlandse criminelen, wat de primaire bron is van het bestaan van een bevoorrechte kaste, ongeacht het land en de staatsstructuur.
En er blijft de laatste categorie van conformistische studenten die het voortgezet onderwijs bereiken en de mogelijkheid krijgen om formeel specialisten te worden met een hoger onderwijs of bestuurders in het bureaucratische apparaat van de staat.
Dit type student met een reproductieve mentaliteit, aanvankelijk afgestemd op het volgen van instructies van de gastheer, is ideaal voor het aanvullen van het bureaucratische apparaat van de staat en dus voor het aanvullen van de meest betrouwbare Verkiezingsreserve.
Nu wordt duidelijk waarom de geprivilegieerde Staatskaste doodsbang is voor innovatief privéonderwijs, dat leidt tot de ontwikkeling van de menselijke beschaving en, als gevolg daarvan, tot de democratisering van de staatsmacht, waarvoor de geprivilegieerde kaste zal worden beoordeeld als een onnodig sociaal overblijfsel, als een Beschavingsarchaïsme.